پاراشاي مِصُوراع-فصل چهاردهم
1. خداوند به مُشه (موسی) چنين سخن گفت:
2. قانون برص‌دار در روز پاكياش اين خواهد بود. نزد كُوهِن (کاهن) آورده شود.
3. كُوهِن (کاهن) به خارج از اردوگاه رفته و مشاهده نمايد آيا آسيب برص‌دار رفع شده است.
4. كُوهِن (کاهن) به آن كسي كه بايد پاك شود دستور بدهد كه دو پرنده‌ي زنده‌ي حلال‌گوشت و چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهي قرمز و زوفا بگيرد.
5. كُوهِن (کاهن) دستور دهد يك(ي از دو) پرنده را داخل ظرفي سفالي در كنار آب روان سر ببرند.
6. آن پرنده‌ي زنده را با چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهي قرمز و زوفا بگیرد و آنها را با پرنده‌ي زنده در خون پرنده‌ي سربريده در كنار آب روان فرو بريزد.
7. و بر آن كسي كه بايد از برص پاك شود هفت بار بيفشاند و پاكش سازد و آن پرنده‌ي زنده را بر سطح صحرا آزاد سازد.
8. آن كسي كه بايد پاك شود لباس‌هايش را بشويد تمام مويش را تراشيده در آب غسل كند تا پاك گردد و بعد به اردوگاه داخل شود. اما هفت روز خارج از منزلش بماند.
9. و چنين مقرر است كه در روز هفتم تمام مويش را بتراشد. سر، ريش و ابروها را، تمام موهايش را بتراشد. لباس‌هايش را بشويد بدنش را در آب غسل دهد تا پاك گردد.
10. در روز هشتم دو بره‌ي نر بي‌عيب و بره‌ي ماده‌ي (هشت‌روزه تا) يكساله‌ي بي‌عيب و سه دهم (ايفا) آرد نرم هديه‌ي آردي سرشته شده در روغن و يك لُگ (پيمانه) روغن بياورد.
11. كُوهِني (کاهنی) كه پاك مي‌كند، مردي را كه بايد پاك شود و آنها را به حضور خداوند جلو درگاه محل اجتماع قرار دهد ...
12. آن كُوهِن (کاهن) يك بره را گرفته آن را با يك لُگ (پيمانه) روغن براي قرباني تقصير تقديم داشته و آنها را به حضور خداوند بجنباند.
13. آن بره را در محل مقدس جايي كه قرباني خطا و قرباني سوختني را ذبح مي‌كند، ذبح نمايد. چون قرباني تقصير مانند قرباني خطاست، مال كُوهِن (کاهن) باشد فوق‌العاده مقدس است.
14. آن كُوهِن (کاهن) از خون آن قرباني تقصير بردارد روي نرمه‌ي گوش راست آن كسي كه بايد پاك شود و روي شست دست راست و روي شست پاي راستش بمالد.
15. آن كُوهِن (کاهن) از لُگ (يعني پيمانه روغن) روغن برداشته بر كف دست چپ خود بريزد.
16. آن كُوهِن (کاهن) انگشت سبابه راستش را در روغني كه در كف دست چپش است فرو برده با انگشت سبابه‌اش هفت مرتبه از آن روغن به حضور خداوند بيفشاند.
17. آن كُوهِن (کاهن) از باقيماندهي روغني كه روي كف دستش است روي نرمه‌ي گوش راست و روي شست دست راست و روي شست پاي راست آن كسي كه بايد پاك شود، روي خون آن قرباني تقصير بماند.
18. باقيماندهي روغني را كه روي كف (دست) آن كُوهِن (کاهن) است روي سر آن كسي كه بايد پاك شود بمالد و آن كُوهِن به حضور خداوند برايش طلب عفوكند.
19. آن كُوهِن (کاهن) آن قرباني خطا را تقديم بدارد و براي كسي كه بايد از ناپاكياش پاك شود طلب عفو كند و بعد قرباني سوختني را ذبح نمايد.
20. كُوهِن (کاهن) آن قرباني سوختني و آن هديه‌ي آردي را بر قربانگاه تقديم نموده برايش طلب عفو كند تا پاك شود.
21. و اگر بينواست و مقدورش نيست، يك بره‌ي قرباني تقصير براي جنبانيدن و يك‌دهم (ايفا) آرد نرم سرشته شده در روغن براي هديه‌ي آردي و يك لُگ (پيمانه) روغن بگيرد تا برايش طلب عفو كند.
22. و دو قمري يا دو جوجه كبوتر كه مقدورش باشد (بگيرد) يكي براي قرباني خطا باشد و يكي براي قرباني سوختني.
23. و در روز هشتم پاكياش آنها را نزد كُوهِن (کاهن) پيش درگاه چادر محل اجتماع به‌حضور خداوند بياورد.
24. كُوهِن (کاهن) آن بره‌ي قرباني تقصير و آن لُگ (پيمانه) روغن را گرفته آنها را به‌حضور خداوند بجنباند.
25. آن بره‌ي قرباني تقصير را ذبح نموده كُوهِن (کاهن) از خون آن بگيرد روي نرمه‌ي گوش راست و روي شست دست راست و روي شست پاي راست آن كسي كه بايد پاك شود بمالد.
26. و كُوهِن (کاهن) از آن روغن بر كف دست چپ خود بريزد.
27. كُوهِن (کاهن) با انگشت سبابه‌ي دست راستش از آن روغني كه كف دست چپش است هفت مرتبه به حضور خداوند بيفشاند.
28. كُوهِن (کاهن) از آن روغني كه بر كف دستش است روي نرمه‌ي گوش راست و روي شست دست راست و روي شست پاي راست آن كسي كه بايد پاك شود، روي محل خون قرباني تقصير بمالد.
29. و باقيماندهي آن روغني را كه بر كف دست كُوهِن (کاهن) است روي سركسي كه بايد پاك شود ماليده برايش از حضور خداوند طلب عفو كند.
30. يكي از قمري‌ها يا جوجه كبوترها را بر حسب آنچه كه مقدورش باشد (اول) تقديم بدارد ...
31. يعني آنچه كه مقدورش باشد يكي را قرباني خطا و يكي را قرباني سوختني همراه هديه‌ي آردي (تقديم بدارد)، تا كُوهِن (کاهن) براي كسي كه بايد پاك شود از حضور خداوند طلب عفو كند.
32. اين قانون مربوط به كسي است كه بيماري برص داشته و هنگام پاكياش امكاناتي نداشته باشد.
33. خداوند به مُشه (موسی) و به اَهَرُون (هارون) چنين سخن گفت:
34. هنگامي كه به سرزمين كِنَعَن (کنعان) كه من به شما به ملكيت مي‌دهم بيایيد در خانه‌ي سرزمين ملكيتان آسيب برص خواهم داد.
35. آن كسي كه خانه از اوست، آمده، به كُوهِن (کاهن) چنين بگويد: چنين آسيبي در خانه‌ي من پديدار شده است.
36. كُوهِن (کاهن) قبل از اينكه براي مشاهده‌ي آن آسيب بيايد دستور دهد خانه را خالي كنند تا هرچه در خانه است، ناپاك نگردد. بعد از آن كُوهِن بيايد خانه را مشاهده كند.
37. آن آسيب را بررسي نمايد. اگر آن آسيب در ديوارهاي خانه به صورت فرورفتگي سبزرنگ يا قرمز رنگ بوده و محل ديد آنها پست‌تر از ديوار باشد ...
38. آن كُوهِن (کاهن) از خانه به در خانه بيرون آمده و آن خانه را هفت روز ببندد.
39. آن كُوهِن (کاهن) در روز هفتم برگشته بازديد نمايد. اگر آن آسيب در ديوار خانه گسترش يافته باشد ...
40. كُوهِن (کاهن) دستور بدهد سنگ‌هايي را كه در آنها آسيب است كنده آنها را خارج از شهر در جاي ناپاكي بيندازند.
41. اطراف آن خانه را از داخل بتراشد و خاكي را كه تراشيده‌اند به خارج از شهر درجاي ناپاكي بريزند.
42. سنگ‌هاي ديگري گرفته به جاي آنها بگذارند و خاك ديگري گرفته آن خانه را اندود كنند.
43. و اگر بعد از كندن آن و بعد از تراشيدن آن خانه و بعد از اندود كردن، آن آسيب برگشته در آن خانه بروز نمايد ...
44. كُوهِن (کاهن) آمده بازديد نمايد. اگر آن آسيب در خانه گسترش يافته است برص خطرناك در آن خانه وجود دارد، ناپاك مي‌باشد.
45. خانه، سنگ‌ها و چوب‌ها و تمام خاك آن را از بيخ و بن بركند و به خارج از شهر به محل ناپاكي ببرد.
46. تمام روزهاي بسته بودن آن هركسي كه به آن خانه بيايد تا غروب ناپاك است.
47. و كسي كه در آن خانه بخوابد لباس‌هايش را بشويد و كسي كه در آن خانه بخورد لباس‌هايش را بشويد.
48. و اگر بعد از اندود كردن آن خانه، كُوهِن (کاهن) آمده مشاهده نمايد كه آن آسيب در خانه گسترش نيافته است حكم به پاكي آن خانه بدهد چونكه آن آسيب شفا يافته است.
49. دو پرنده و چوب سرو آزاد و پشم رنگشدهي قرمز و زوفا براي پاك كردن خانه بگيرد.
50. آن پرنده‌ي اولي را درون ظرف سفالي در كنار آب روان، سر ببرد.
51. چوب سرو آزاد و زوفا و پشم رنگشدهي قرمز و آن پرنده‌ي زنده را گرفته آنها را در خون پرنده‌ي سربريده و در آب روان فرو برده، بر خانه بيفشاند.
52. آن خانه را با خون آن پرنده و با آب روان و با آن پرنده‌ي زنده و با چوب سرو آزاد و با زوفا و با پشم رنگشدهي قرمز پاك كند.
53. پرنده‌ي زنده را به سوي خارج از شهر بر سطح صحرا آزاد نموده و براي خانه طلب رفع ناپاكي نمايد، تا پاك گردد.
54. اين قانوني است براي هرگونه آسيب برص و براي بيماري جلدي.
55. و براي برص لباس و خانه.
56. و براي آماس (جلدي) و جرب و لكه‌ي بزاق.
57. (كُوهِن (کاهن)) راهنمايي كند (آسيب‌ديده) چه روزي ناپاك و چه روزي پاك است. قانون برص اين است.